Eerste week Turiani
Door: Andrea
Blijf op de hoogte en volg Andrea
16 Februari 2015 | Tanzania, Turiani
Habari,
Iets meer dan een week geleden zijn we aangekomen in Dar. Hier hebben we de stad bekeken en zijn we met de veerpond naar Kipepeo beach geweest. Vanuit Dar zijn we zondag met de bus via Morogoro naar Bwagala/Turiani gereisd.
Ons huis staat tegenover het ziekenhuis en is echt prima. Wel is het hurktoilet nog erg wennen, we spoelen door met een emmer regenwater. We hebben gezellige huisdieren, zo komt elke avond een kikker in de wasbak ons gedag zeggen, er leven hier verschillende gekko’s en sinds gister zijn we ’s avonds op kakkerlakkenjacht (echt hele grote!). De arts van wie het huis is heeft een praktijk in onze tuin, waardoor we van 7u ’s ochtend tot 22u ’s avonds mensen en huilende kinderen in de tuin hebben. Hier in huis werkt Mama Maria die voor ons kookt, schoonmaakt en wast. Hier in Tanzania heeft iedereen een ‘Mama’ in huis omdat alles hier zolang duurt. Ik vond het in het begin heel vreemd haar van alles te laten doen, maar het helpt om te weten dat ze een goed loon krijgt waarvan ze zich goed kan onderhouden. Het went allemaal sneller dan gedacht.
De mensen hier zijn erg lief en gemoedelijk, heel anders dan in de stad waar we regelmatig werden belaagd en opgelicht. Er wordt hier steeds ‘Karibu’ (welkom) naar ons geroepen. Maandag zijn we het ‘dorp’ (huisjes/hutjes in een bos) in geweest. We zijn twee keer uitgenodigd om bij mensen te eten (paar hapjes). Regelmatig hoor je kinderen roepen ‘Wazungu’ (blanken) en dan komen er hele groepen kinderen op je af gerend. Heel bijzonder en apart allemaal.
Vorige week heb ik mijn eerste stagedagen gehad in het St. Francis Turiani Mission Hospital op de childeren ward. Momenteel is het hoofdseizoen voor malaria waardoor de afdeling erg vol ligt. Er liggen dan ook in elk bed twee kinderen met twee moeders. Het is één grote chaos, de hele dag huilende kinderen, borsten slingeren in het rond om de kinderen te voeden en het systeem is soms ver te zoeken. Collega’s spreken redelijk Engels maar onderling spreken ze Swahili waar meestal geen touw aan vast is te knopen. Ze noemen me hier Anna want de naam Andrea vinden ze hier maar raar (lijkt op iets wat hier een mannen naam is). De patiënten spreken alleen Swahili, daarom ben ik druk bezig met het leren van ‘standaard’ zinnetjes. Het begin op de afdeling was erg lastig, maar ik merk dat ik steeds meer begin te wennen waardoor het steeds leuker wordt. Over vier weken ga ik met de andere stagiaires wisselen van afdeling. Ik heb er zin in om me straks bezig te gaan houden met verschillende projecten.
We zijn deze week een paar keer op de fiets naar omliggende dorpen geweest om eten te halen op de markt. Dit is een hele uitdaging door de hitte op zand- en hobbelweggetjes, maar het uitzicht is echt genieten waardoor het elke keer zeker de moeite waard is. Het is hier rond de 35 graden en ik begrijp steeds beter dat de mensen hier over het algemeen lui zijn. Het is ’s middags bijna niet te doen om echt actief te zijn. Het valt me op dat ook de locals veel last hebben van de warmte. Het is dit weekend voor het eerst in twee weken weer gaan regenen, waardoor het een klein beetje afkoelt, super fijn!
Afgelopen donderdag hebben we een afscheidsfeestje van één van de coassistenten gehad. Dit wordt hier altijd in de tuin gedaan en duurt van 19:00 tot 22:00 (dat is even wennen). Er waren veel mensen vanuit het ziekenhuis en er werd veel gedanst. Het was een gezellige avond.
Het weekend zijn we naar een lokaal sporttoernooi geweest, echt geweldig om mee te maken. De teams werden aangemoedigd door een Afrikaanse band van kinderen en meisjes dansen en zingen om het veld. We gingen heen en weer met de Piki piki (motortaxi), super mooie manier om de omgeving te zien. De rest van het weekend heb ik ziek op bed gelegen met iets wat lijkt op buikgriep, gelukkig knapt het weer wat op. Donderdag vertrekken we voor een trip van vijf dagen naar Udzungwa mountains. We gaan hier top van de berg beklimmen, verschillende watervallen bekijken en in een tentje op de berg slapen. Super veel zin in!
Kwa heri!
Iets meer dan een week geleden zijn we aangekomen in Dar. Hier hebben we de stad bekeken en zijn we met de veerpond naar Kipepeo beach geweest. Vanuit Dar zijn we zondag met de bus via Morogoro naar Bwagala/Turiani gereisd.
Ons huis staat tegenover het ziekenhuis en is echt prima. Wel is het hurktoilet nog erg wennen, we spoelen door met een emmer regenwater. We hebben gezellige huisdieren, zo komt elke avond een kikker in de wasbak ons gedag zeggen, er leven hier verschillende gekko’s en sinds gister zijn we ’s avonds op kakkerlakkenjacht (echt hele grote!). De arts van wie het huis is heeft een praktijk in onze tuin, waardoor we van 7u ’s ochtend tot 22u ’s avonds mensen en huilende kinderen in de tuin hebben. Hier in huis werkt Mama Maria die voor ons kookt, schoonmaakt en wast. Hier in Tanzania heeft iedereen een ‘Mama’ in huis omdat alles hier zolang duurt. Ik vond het in het begin heel vreemd haar van alles te laten doen, maar het helpt om te weten dat ze een goed loon krijgt waarvan ze zich goed kan onderhouden. Het went allemaal sneller dan gedacht.
De mensen hier zijn erg lief en gemoedelijk, heel anders dan in de stad waar we regelmatig werden belaagd en opgelicht. Er wordt hier steeds ‘Karibu’ (welkom) naar ons geroepen. Maandag zijn we het ‘dorp’ (huisjes/hutjes in een bos) in geweest. We zijn twee keer uitgenodigd om bij mensen te eten (paar hapjes). Regelmatig hoor je kinderen roepen ‘Wazungu’ (blanken) en dan komen er hele groepen kinderen op je af gerend. Heel bijzonder en apart allemaal.
Vorige week heb ik mijn eerste stagedagen gehad in het St. Francis Turiani Mission Hospital op de childeren ward. Momenteel is het hoofdseizoen voor malaria waardoor de afdeling erg vol ligt. Er liggen dan ook in elk bed twee kinderen met twee moeders. Het is één grote chaos, de hele dag huilende kinderen, borsten slingeren in het rond om de kinderen te voeden en het systeem is soms ver te zoeken. Collega’s spreken redelijk Engels maar onderling spreken ze Swahili waar meestal geen touw aan vast is te knopen. Ze noemen me hier Anna want de naam Andrea vinden ze hier maar raar (lijkt op iets wat hier een mannen naam is). De patiënten spreken alleen Swahili, daarom ben ik druk bezig met het leren van ‘standaard’ zinnetjes. Het begin op de afdeling was erg lastig, maar ik merk dat ik steeds meer begin te wennen waardoor het steeds leuker wordt. Over vier weken ga ik met de andere stagiaires wisselen van afdeling. Ik heb er zin in om me straks bezig te gaan houden met verschillende projecten.
We zijn deze week een paar keer op de fiets naar omliggende dorpen geweest om eten te halen op de markt. Dit is een hele uitdaging door de hitte op zand- en hobbelweggetjes, maar het uitzicht is echt genieten waardoor het elke keer zeker de moeite waard is. Het is hier rond de 35 graden en ik begrijp steeds beter dat de mensen hier over het algemeen lui zijn. Het is ’s middags bijna niet te doen om echt actief te zijn. Het valt me op dat ook de locals veel last hebben van de warmte. Het is dit weekend voor het eerst in twee weken weer gaan regenen, waardoor het een klein beetje afkoelt, super fijn!
Afgelopen donderdag hebben we een afscheidsfeestje van één van de coassistenten gehad. Dit wordt hier altijd in de tuin gedaan en duurt van 19:00 tot 22:00 (dat is even wennen). Er waren veel mensen vanuit het ziekenhuis en er werd veel gedanst. Het was een gezellige avond.
Het weekend zijn we naar een lokaal sporttoernooi geweest, echt geweldig om mee te maken. De teams werden aangemoedigd door een Afrikaanse band van kinderen en meisjes dansen en zingen om het veld. We gingen heen en weer met de Piki piki (motortaxi), super mooie manier om de omgeving te zien. De rest van het weekend heb ik ziek op bed gelegen met iets wat lijkt op buikgriep, gelukkig knapt het weer wat op. Donderdag vertrekken we voor een trip van vijf dagen naar Udzungwa mountains. We gaan hier top van de berg beklimmen, verschillende watervallen bekijken en in een tentje op de berg slapen. Super veel zin in!
Kwa heri!
-
16 Februari 2015 - 18:57
Kim:
wat weer een leuk verhaal! Xxx -
16 Februari 2015 - 22:20
Agnes:
Hey zussie! :-D Wat super leuk om je verhaal weer te lezen en je foto's te zien! Wordt er helemaal enthousiast van! :-) En wat ziet Mama Maria er blij en vriendelijk uit! :-) Verder al genoeg meegemaakt zo te zien. Ben je alweer helemaal opgeknapt? Ik hoop het! Heel veel succes en plezier daar! En ik kijk nu alweer uit naar de volgende verhaaltje! :-) Dikke tut voor dei -
17 Februari 2015 - 09:42
Hiske:
Wauw Andrea, wat hebben jullie al veel beleefd en gezien! Hele mooi foto´s. Het ziet er als een levendige boel uit rondom jullie huis! Moet indrukwekkend zijn, wat je beschrijft over het ziekenhuis. Fijn dat je je inmiddels weer wat beter voelt. Heel veel plezier op trip komende week (best een eindje reizen op google maps te zien ;) ) Pas goed op jezelf! Dikke tút -
17 Februari 2015 - 12:56
Tialda:
Geweldig om te lezen! Wat een prachtige ervaring maak je mee. Veel plezier op de trip!
XXXX -
17 Februari 2015 - 14:56
Elly Galama:
Hey Andrea,
Leuk je reisverslag te kunnen lezen ,en je zo te volgen!
heftig wat je ziet en mee maakt.
wij wensen je van uit grou een byzondere tijd toe.
We zullen je blijven volgen tijdens je reis.
Veel succes, hartelijke groeten,
Bas en Elly -
18 Februari 2015 - 02:38
:
Wat een heerlijk verhaal! Vooral het onderdeel Andreá-kikker-kakkerlak-huilende kinderen. Ik voel je genieten!:) hahah
xxx -
20 Februari 2015 - 17:10
Henk Vd Werf:
Hoi Andrea, Een prachtige omgeving. Elke dag een nieuwe belevenis. Hoe was het kamperen en de bergbeklimming ? Een goede tijd gewenst met alle mensen , groetnis uut Frjensjer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
